แนวทางการช่วยเหลือผู้มีรายได้น้อยให้พ้นจนอย่างยั่งยืน
การดำเนินนโยบายโดยการแทรกแซง/สนับสนุน “ตลาดแรงงานของแต่ละพื้นที่” ผ่านเครื่องมือทางการคลังอาจเป็นอีกหนึ่งหนทางที่สามารถเป็นเครื่องมือกระตุ้นอุปสงค์และอุปทานแรงงานได้โดยการให้เงินอุดหนุนและลดหย่อนภาษีให้กับผู้ประกอบการ หากผู้ประกอบการจ้างผู้มีรายได้น้อยตามสัดส่วนที่กำหนด ในขณะเดียวกันการใช้ “เบี้ยคนขยัน” เป็นแรงกระตุ้นอีกทางให้ผู้มีรายได้น้อยทำงานอย่างต่อเนื่อง ทั้งนี้ นโยบายการคลังดังกล่าวจะสำเร็จและสามารถกระตุ้นกิจกรรมทางเศรษฐกิจได้นั้น ต้องอาศัยการเข้าถึงและความเข้าใจข้อมูลเชิงลึกในบริบทของแต่ละพื้นที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อมูลด้านสังคม วัฒนธรรมและการดำรงชีวิตของคนในชุมชนตลอดจนลักษณะกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันในแต่ละพื้นที่
ข้อคิดในการดำเนินนโยบาย Universal Basic Income (UBI): ถอดบทเรียนจากงานศึกษาของธนาคารโลก
การให้เงินช่วยเหลือขั้นพื้นฐานอย่างถ้วนหน้า (Universal Basic Income: UBI) เป็นหนึ่งในรูปแบบการช่วยเหลือทางสังคมซึ่งได้รับความสนใจและเป็นที่ถกเถียงกันอย่างแพร่หลายในหลายปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง UBI มักถูกตั้งความหวังว่าจะเป็นทางออกสำหรับการแก้ไขปัญหาความยากจนและปัญหาการว่างงานที่กำลังเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี (Technological Unemployment)
การพัฒนาโครงการลงทะเบียนเพื่อสวัสดิการแห่งรัฐให้ดีขึ้น
สิ่งสำคัญและความท้าทายนับจากนี้คือการให้ความสำคัญกับฐานข้อมูลและผลทางเศรษฐมิติเพื่อประกอบการพิจารณาสำหรับออกนโยบายให้ตรงจุดและมีประสิทธิภาพสูงสุด นอกจากนี้คือการสร้างความร่วมมือระหว่างหน่วยงานภาครัฐโดยเฉพาะ
อย่างยิ่งการบูรณาการด้านการเชื่อมต่อข้อมูล (การเชื่อมต่อโดยอาศัย “เลขบัตรประชาชน” เป็นตัวกลาง) ซึ่งจะนำไปสู่ระบบการช่วยเหลือสวัสดิการอย่างเป็นระบบและลดความซ้ำซ้อนอีกด้ว